بآ گآمــ ـهآیی آهِسته

افــــکــآری سختـــــ مَشغــول

                                    و چَـشمآنی کـه از بس نم پـس دآده اند،

                                    در عُـقــوبـــتی تـبـــــدآر، جــــآری شــٌده امــ

                                     پَـرنـده نیستمــ وَ هـیچ دآمی برآی مَن پَهن نَشـــده

                                                                                     یـکـــ انــســآن آزآدمــ . . . 

دلــم کــه می گـــــــیرد

تقویم هآ رآ خطــ خطی میکنمــ

                                    به خُودمــ وعده ی روُزهـآی خُـوبـــ مـی دهــمــ

                                              جــآیـی برآی خُودمـــ . . . لــحظه ای برآی خُودمــ . . .

امآ چیـــزی دَر من گــُــم شده استـــــ ...

اســمَــش رآ هــرچــه میخوآهـی بــُـگذآر

نـَــــه حـــرفــــی از ســـر بـــی کســـی!

انگـآر دیگر توآن خَلق احسـآسم رآ ندآرَمــ

مَن که بی توُ صَدفی هَستم مُروارید از دستــ دآده

احسآااآسمــ ؛ صدآی بآد کِه می آید دوستــ دآرم تورآ آورده بآشد !

و نور آورده بآشی بـِه رَگــ ـهــآی مَن و من سرخوشآنه دیوآنـِه شومــ در زلآلی اتــ

                احسآسم!  اگــر بلنــد نمی شَـوی ؛ حداقــل دستـتـــ رآ بـه مَـن بـده !

                                 این وآژه ـهآ ؛ مــیــآن دو ابــدیتــــــ  ؛ در دستــــــآن مــَــن !

                                         هـــمه چیـــز رآ ، رهــآ از مــَـعنـآ سآخته استـــــــ...

                                                 و امـآ در من نگــآهیسـتــــ از حــرفــــ لبــریـــز !

                                                       وآژه هـــــآ ســـنـگـــیـــــن میـــــشـــنــــود

                                                               وَ من این همه تنآقض رآ درکــ نمیکنمــ

بـــی انتـــهــــــآااآ...
        
؟ . . . . . . . . . . .

در ابتدآیی ترین احساسمــ

"استــــ هآ "بــــــود" شده استــــ!

بـآیــد گوُهـــر ِدروُنـــم رآ حفــظ کنمـــ ...

همآن صدفی که مُروآرید خوُدش رآ در پنآهش،  پنهآن کرده !

                              و حـــآل ! ایــن مــنمـــ . . . . . ایـنـــگونه زنـــــده امـ !

                                       سالـهآستـــ رآبطه ام رآ بــآ مرگــــ نمی فهممــ!

                                                        زنــدگی در اعمــــآق ِعآدتــــهآ !

                                                                     هیچ فرقـی بآ مرگـــ ندارد !

چیز دیگری شده امــ . . .

گیجم از این حضُور ِغریبآنه

                                که زنـده بودنم رآ یـآدآوری می کند !!!

                                مرآ چــه شده !!! بس است دیگر !!!

هیچ چیـز تلخ تر از صبـحـگآه روزی نیستــ که اتفـآقی نمی اُفـتد ! هیــچ چـیـز تـلـخ تـر از بی ثمری نیستــــ . . . 

پس هرآس ندآشته بآش از اتفاقآتــِ تـلخ و شیریــن ! مـآ اتفاقـــی هستیمــ که افتـآده ایم !  رآهتــ رآ بگیر و برو . . .

هــــرآس نــدآشــتـه بــآشـــــ  از جــآده‌ ـهــآی نــآشـنـآس . . .  از مـقـــصــد بــی انــتـــهـآ . . .  از نــــرسـیـدن ـهـآ . . .

                                                             آری ! به چشمآنتــ بگو هرآس ندآشته بآشد از خیس شدن ! اتفآقِ  خآصی نمی اُفتد !

                                                                     فقط نیآز به شستشو دآری...!  باور کن. پناهگاه امن در تند بآد حآدثه زیباستــــ :)

                                                                                  مگر نه اینکه لحظه هآی شبـــ نزدیکترین لحظآتــ به تولُد خورشیدند ... :)

                                                      زِندِگی اِدآمــِـهـ  دآرد آری . . . آری :)

         پ ن 1 : حرفــ ـهآی نانوشته ام بی قرآری میکنند این بـــآر . . . ( نویسنده ی بعضی قسمتهآشو پیدآ نکردم ! ) 

        پ ن 2: بگذآر هر چه نمیخواهیم بگویند! مهم این استــ من خودم هستمــ خوده خودمـ!

        پ ن 3 : بعضی چیز ـهـآ رآ "بــآید" بنویسم ! نه برآی اینکه همه بخونن و بگن عآلیه ! برآی اینکه خفه نشم !! همین! :D

        پ ن 4 : مروآریــد زیر نور آفتآبــ بیشتــر میدرخشهـ!  :)

        پ ن 5: دلـــگیرم از سکوتــ ـهآااآ ... تو "من" نیستی ! پس قضآوتم نکن لدفن ! :)

 . . . 

× . . . خیلی "دور" هم که بروی "نقطه" نمی شوی "سه نقطه" می شوی . . . ! ×

. . .